تحقیق پيشگيري از هپاتيت بي (قابل ویرایش)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 19 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
راههاي انتقال
سه راه عمده انتقال بيماري عبارتند از :
1-مادر به نوزاد ، قبل از زايمان ، حين زايمان و بعد از زايمان
2-تزريقي
3-شخص به شخص
انتقال از راه تزريقي Parenteral
انتقال ويروس هپاتيت B مدتها از طريق تزريقي ، يكي از راههاي عمده انتقال شناخته شده بود ، بهمين جهت ، سابقاً به هپاتيت B ، هپاتيت سرمي مي گفتند مدت زماني است كه انتقال ويروس هپاتيت B از طريق خون آلوده و يا فرآورده هاي خوني آلوده و يا سوزن و وسايل تزريقي كه بحد كافي استريل نشده باشند شناخته شده است . خال كوبي ، تيغ زني ، استفاده از مواد مخدر ، از جمله ساير مواردي است كه ويروس هپاتيت B را از طريق تزريق انتقال مي دهد . هم چنين انتقال از طريق خراش هاي سطحي و زخم هاي كوچك كه در دست كادر پزشكي حين اعمال جراحي ، زايمان ودندان پزشكي اتفاق مي افتد صورت مي گيرد ، اين انتقال به ميزان خيلي كمتر از كادر پزشكي آلوده به بيماران هم وجود دارد . بايد يادآوري گردد كه واگيري ويروس هپاتيت B خيلي بيشتر از ويروس ايدز است و اين يك خطر قابل ملاحظه در قسمتهائي از جهان است كه در آنجاها ، بيشتر تزريقات ، بدون استريل كردن كامل وسائل تزريق انجام مي شود . حداقل دو مطالعه ، ارتباط آشكار بين تعداد تزريقات در كودكان و فراواني آلودگي به ويروس هپاتيت
B را ، نشان داده است .
انتقال شخص به شخص Person to Peson
اين انتقال ، انتقال افقي هم ناميده مي شود ، مكانيسم اين انتقال ، هنوز بدرستي شناخته نشده است ، و در اثر تماس نزديك با ترشحات و مايعات بدن فرد آلوده مانند مني ، ترشحات واژن ، اشك ، مايع اسيت ، بزاق و ….. اتفاق مي افتد . بلعيدن ويروس هم يك راه ديگر انتقال است ، هرچند اثر آلوده كنندگي آن بسيار كم مي باشد .
آلودگي به ويروس هپاتيت B در بين كودكاني كه مادرانشان HbsAg مثبت نيستند در خيلي از نقاط جهان ديده شده است . براي مثال ، در آسيا حدود 50 درصد موارد الودگي در كودكاني است كه مادرانشان HbsAg مثبت نيستند . بعضي از اين موارد ممكن است از راه تزريق باشد ولي قسمت عمده آن احتمالاً از طريق تماس بين افراد است كه در كودكان شايع مي باشد ، زيرا آنها غالباً آلوده تر از بالغين هستند . از آنجائي كه بزاق و لوبا عيار پائين تر از خون ، اكثراً HbsAg مثبت است و راه ديگري هم در اين قبيل موارد براي انتقال شناخته نشده است ، تصور مي رود بزاق يك منبع انتقال ويروس هپاتيت B در كودكان باشد . در بعضي از نقاط جهان كه بالغين غذاي شيرخوار را مي چشند ، اين راه هم مي تواند يكي از راههاي انتقال باشد .
بالغين ، از همان راههائي كه كودكان آلوده مي شوند آلوده مي گردند . بعلاوه ، در بالغين انتقال بيشتر از راه آميزش جنسي اتفاق مي افتد . انتقال ويروس هپاتيت B در شركاي جنسي وجود دارد ولي مكانيسم آن بدرستي شناخته نشده است . انتقال مي تواند بين هم جنس بازان و غير هم جنس باز است . بدرستي معلوم نيست چه سهمي در اين انتقال از طريق بزاق ، خون و يا ترشحات اعضاء‌تناسلي است ، زيرا همه آنها غالباً HbsAg آشكار دارند . در مناطقي از جهان كه ميزان ناقلين بالا است بيشتر افراد قبل از رسيدن به سن بلوغ جنسي آلوده مي شوند ، بنابراين انتقال از راه آميزش جنسي در اين مناطق ، اهميت كمتري دارد .
به علت ويرمي و عفونت مزمن با ويروس هپاتيت B احتمال دارد ، حشرات رلي در انتقال داشته باشند . تاكنون نشانه اي از انتقال بيولوژيكي ، بدست نيامده است . بنابراين اگر هم انتقالي وجود داشته باشد مكانيكي خواهد بود . مطالعات همه گيري شناسي در نقاط مختلف جهان . حاكي از اين است كه حشرات رل مهمي در انتقال ويروس هپاتيت B ندارند اگر بفرض ، انتقالي هم از اين طريق باشد .
هم گيري شناسي
هپاتيت B ، يك مشكل جهاني است كه حتا در نقاط دور افتاده و در جمعيت هاي ايزوله وجود دارد . انسان تنها منبع بيماري در طبيعت است . منشا ويروس ناشناخته است . تنها عامل مهمي كه سيماي همه گيري شناسي هپاتيت
B را مشخص مي كند ودر برنامه ريزي و بكار بردن راههاي پيشگيري موثر بوده و بايد شناخته شود سن آلودگي است . سن آلودگي ، همچنين ارتباط نزديك با راه انتقال دارد . نمونه هاي متفاوت هم گيري شناسي آلودگي به ويروس هپاتيت B . در نقاط مختلف جهان ، ارتباط با راههاي انتقال ، رفتار انسان ها و شيوع عفونت دارد . در مناطقي كه ميزان آلودگي متوسط و يا بالا است ، عفونت در بين شيرخواران و كودكان ابتدا از طريق انتقال مادر به كودكو بعد در اثر تماس نزديك بين خودشان اتفاق مي افتد . از آنجائي كه احتمال ناقل بودن به ويروس هپاتيت B در شيرخواران و كودكان زياد است ، آلودگي در سنين پائين در مناطق بومي ، با افزايش ناقلين دائمي همراه خواهد بود . بنابراين تمام كوشش ها ، براي پيشگيري از هپاتيت B در جهان ، بايستي معطوف به شيرخواران ودر سنين پائين بشود . بررسي هاي همه گيري شناسي نشان مي دهد كه احتمال اينكه يك فرد آلوده به ناقل مزمن تبديل شود ، ارتباط معكوس با سن دارد ، بطوريكه 90 درصد از نوزاداني كه قبل يا حين تولد آلوده مي شوند ، ممكن است در بزرگسالي ناقل مزمن بيماري بشوند ، در صورتي كه فقط 10 تا15 درصد از بالغين آلوده به ويروس ، تبديل به ناقلين مزمن مي گردند .
راههاي كنترل بيماري
با شناخت راههاي انتقال بيماري . طرق پيشگيري از بيماري هپاتيت B عبارتند از :