تحقیق تلقيح مصنوعى ( ورد)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 19 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
تلقيح مصنوعى
تلقيح مصنوعى از رخدادهايى است كه در مورد آن نص خاصى وارد نشده است ولى جحكم آن ج از نصوص عام واصول كلى خارج نيست، وبه همين خاطر فقها در جهت امتثال دستور پيشوايان خود - عليهم السلام - (بيان اصول وقواعد بر ماست واستخراج جزئيات بر عهده شماست) تلاش خود را براى استنباط حكم اين مساله از دو منبع ياد شده به كار گرفته اند.
حقير نيز با توشه اندك وگرفتارى بسيار، كار فقها را پى گرفته به بررسى تلقيح در نظرگاه فقه اسلامى مى پردازم.
تلقيح مصنوعى واقسام آن
تلقيح مصنوعى عبارت است از: «ريختن نطفه در رحم زن بدون آميزش» وداراى اقسامى با احكام متفاوت است.
قسم اول: تلقيح نطفه مرد به رحم زن يا كنيز شرعى وى اين قسم به خودى خود حرمتى ندارد زيرا دليلى بر حرمت آن نداريم وچون از زمره شبهه هاى بدوى تحريمى است، اصل برائت شرعى وعقلى در مورد آن جارى مى شود، اگر چه ممكن است به خاطر مقدمات حرام مانند تماس نامحرم، حرام بشود.
قسم دوم: تلقيح نطفه مرد به رحم زن نامحرم بدون آميزش اين قسم نيز از شبهه هاى بدوى تحريمى است ودر مورد آن نيز، برائت شرعى وعقلى جارى مى شود، اگر چه رعايت احتياط موجب حفظ وتحصيل واقع مى شود بدون استناد آن به شارع در همه موارد نيكو است. اما در كتاب وسنت عموماتى است كه برخى از آنها، به گونه اى بر حرمت اين قسم، دلالت دارد وشايسته بررسى است.
آيات
1. «قل للمؤمنات يغضضن من ابصارهن ويحفظن فروجهن....» جنور31ج، بر طبق اين قاعده كه حذف متعلق، مفيد عموم است، حفظ شرمگاه [فرج] از هر چيزى كه با حفظ آن منافات دارد، از جمله تمامى صورتهاى تلقيح، واجب است.
اشكال اين استدلال اين است كه مقصود از حفظ عضو ياد شده، حفظ آن از ديگران است نه حفظ از هر چيزى بنابر اين ريختن منى مرد نامحرم در رحم زن، توسط خود زن يا باوسيله مصنوعى را شامل نمى شود، علاوه بر اينكه چه بسا مقصود از حفظ، تنها حفظ آن از نگاه ديگران باشد، چنانكه روايت ابى بصير از امام صادق - عليه السلام - بر همين مطلب دلالت دارد.
«كل آية فى القرآن فى ذكر الفروج فهى من الزنا الا هذه الاية فانها من النظر....».
«مقصود از [حفظ] فرج در تمام آيات قرآن، حفظ آن از زنا است بجز اين آيه كه مقصود از آن، حفظ از نگاه ديگران است.»
اين روايت در تفسير قمى ودر ضمن روايتى طولانى از اصول كافى وارد شده است، رجال سند در روايت تفسير قمى، اشكالى ندارند ولى تفسير ياد شده مورد اشكال است چون اين كتاب را برخى از شاگردان قمى، قدس سره، جمع آورى نموده اند كه در كتب رجالى، احوال آنها معلوم نيست، ديگر آنكه در اين كتاب مطالبى آمده كه نمى توان به ظاهر آن پايبند شد، روايت آمده در كافى هم به خاطر وجود بكر بن صالح رازى در سند آن، ضعيف است.
2. «الذين هم لفروجهم حافظون الا على ازواجهم او ماملكت ايمانهم فانهم غير ملومين فمن ابتغى واء ذلك فاولئك هم العادون».
بنابر اينكه جمله «فمن ابتغى...» دلالت مى كند كه هر عمل منافى با حفظ فرج، تعدى وتجاوز از حدود شرعى است مگر اينكه از راه ازدواج يا ملك شرعى انجام گيرد.
اشكال اين استدلال نيز اين است كه: آنچه بطور ارتكازى از «حفظ فرج» متبادر مى شود، نگهدارى آن از آميزش است ومنظور حفظ فرج نيز ممكن است نگاه كردن باشد.
3. «حرمت عليكم امهاتكم وبناتكم.... وحلائل ابنائكم الذين من اصلابكم وان تجمعوا بين الاختين الا ما قد سلف ان الله كان غفورا رحيما».
زيرا تكليف جحرمت ج، تنها به افعال تعلق مى گيرد نه به امهات وبنات پس ناچار بايد در اينجا فعلى را در تقدير بگيريم وچون حذف متعلق مفيد عموم است، فعل مقدر بگونه اى بايد باشد كه تلقيح را نيز شامل شود.
ولى روشن است كه اراده كردن چنين عمومى، صحيح نيست زيرا موجب تخصيص اكثر مى شود. بنابر اين بايد فعلى را كه در نظرگاه عرف، مناسب اين مقام است در تقدير گرفت وآن آميزش است. جمله «وان تجمعوا بين الاختين» در آخر آيه نيز، گواه اين مطلب است.
روايات
1. على بن سالم از امام صادق، - عليه السلام - روايت كرده است:
«ان اشد الناس عذابا يوم القيامة رجلا اقر نطفته (نطفة عقاب) فى رحم يحرم عليه» شديدترين عذاب در روز قيامت، عذاب مردى است كه نطفه خود (ودر نقل ديگرى: نطفه عقاب) را در رحم زنى نامحرم بريزد.
سند روايت خوب است، تنها على بن سالم مورد اشكال واقع شده زيرا برخى گفته اند: اين اسم مردد ميان دو نفر ست يكى على بن سالم بطائنى كه به واقفى بودن مشهور است وبه دروغگو بودن نسبت داده شده وديگرى على بن سالمى كه مجهول است، اما اين اشكال قابل دفع است چون على بن سالم، هر كدام از آن دو نفر كه باشد ثقه است زيرا بطائنى ضعيف، حسن بن على بن ابى حمزه است وعلى بن سالم، چه بطائنى باشد يا غير على بن سالم بطائنى، هر دو از اصحاب امام صادق - عليه السلام - وثقه هستند زيار شيخ مفيد در كتاب ارشاد تمامى اصحاب امام صادق - عليه السلام - را توثيق كرده است.
واما دلالت حديث، مفردات راغب در تعريف «نطفه» مى گويد: «الماء الصافى ويعبر بها عن ماء الرجل» نطفه به معنى آب زلال است وگاهى به آب مرد [منى] نطفه گفته مى شود.
بى شك مراد از نطفه در حديث ياد شده، همين معنى اخير است چون به ضميرى كه مرجع آن مذكر است، اضافه شده است. بنابر اين، اگر چه اين گفته صحيح است كه منشا پيدايش حيوان، تركيبى از آب مرد وزن است، وبعيد نيست كه مراد از «امشاج» در سخن خداوند «من نطفة امشاج» همين تركيب باشد، ولى اين مطلب، به معنى لغوى نطفه ونيز به مقصود از اين واژه در روايت ربطى ندارد.
به هر ترتيب، ظاهر حديث اين است كه آنچه مورد منع است ريختن آب مرد در رحمى است كه بر او حرام مى باشد، ودر اين جهت، به حسب عرف، مباشرت دخالتى ندارد، به همين دليل فقها با استدلال به اين حديث، عزل [بيرون ريختن منى از رحم] را بر زنا كار واجب دانسته اند، چون از حديث معلوم مى شود كه علاوه بر عمل آميزش، ريختن نطفه در رحم، خود حرامى ديگر است.