تحقیق جهانی شدن و مسلمانان معاصر 13ص ( ورد)

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏جهانی شدن و مسلمانان معاصر
‏اشاره: ‏متن حاضر، پیاده شده از ‏نوار سخنرانی رحیم پور ازغدی استاد و محقق، در جمع فرهیختگان بوسنیایی در خصوص ‏جهانی شدن می باشد. در این سخنرانی، «جهانی شدن» به معنای آمریكایی آن به مدد مبانی ‏معارف دینی به نقد كشیده شده و اجمالا به جهانی شدن و نگاه جهانی اسلام پرداخته شده ‏است.
«‏جهانی شدن» یا «جهانی سازی» و یا همان «غربی سازی جهان» پروژه یا ‏پروسه مدیریت شده‌ای است كه غرب به رهبری آمریكا در حال پیگیری آن است. علمای اسلام ‏در كشورهای اسلامی در حالت‌های متفاوتی هستند: در بعضی از كشورها - مثل كشورهای ‏خاورمیانه - كه اكثریت آنها مسلمان هستند علمای اسلام در شرایط پیامبر در مدینه به ‏سر می‌برند و موظف به تلاش برای تشكیل حكومت دینی و اجرای حدود هستند؛ اما در ‏كشورهایی مثل كشور شما - بوسنی - كه مسلمین در اقلیت هستند، علمای اسلام باید نقشی ‏را ایفا كنند كه پیامبر اكرم (ص) در مكه ایفا كردند. شما در مقام نشر عقاید و اخلاق ‏دینی هستید، نه اجرای حدود دینی.
‏از من خواسته شد در این فرصت كوتاه - كه به دلیل ضرورت ترجمه، ‏فرصت به نصف كاهش پیدا می‌كند - مختصرا در باب «جهانی سازی و مسلمانان معاصر» سخن
‏بگویم. جهانی سازی و جهانی شدن، كم‌تر از پانزده ‌سال است كه وارد بورس گفت و گوهای ‏آكادمیك و رسانه‌‌ای شده است.
«‏گلوبالیزاسیون» به مفهوم لازم (جهانی شدن) به عنوان گسترش طبیعی ‏سیطره تمدنی است كه فعال‌تر و علمی‌تر است. غرب، نه به مفهوم جغرافیایی بلكه به ‏مفهوم سیاسی و ایدئولوژیك، دنیا را به دو بخش برتر و بربر تقسیم می‌كند!
‏اسلام با جهانی شدن به مفهوم گسترش ارتباطات، تجارت و عقل ابرازی ‏هیچ مشكل ذاتی ندارد؛ اما بالعرض مشكل دارد. چون امروزه مسلمانان - متاسفانه - در ‏حوزه‌ سیاست، علم و اقتصاد، دست فروتر را دارند نه فراتر و برتر و در عالم ارتباطات ‏و تبادل - حتی تكنولوژی و فرهنگ - هر چند پروسه‌ای طبیعی باشد، قوی، ضعیف را پایمال ‏می‌كند.
‏من در این فرصت می‌خواهم راجع به گلوبالیزاسیون به معنای متعددی ‏آن یعنی جهانی‌سازی با همه كار اقتدار آمیزی كه دارد، صحبت كنم. این دیگر یك پروسه ‏طبیعی نیست، یك پروژه برنامه‌ریزی شده است. این توسعه طلبی استعماری، هژمونی لیبرال ‏سرمایه‌داری در غرب، برای تسلط بر تمام جهان است. جهانی سازی به این مفهوم، سلطه ‏غرب است و بر جهان و به خصوص جهان اسلام؛ و در هر سه حوزه اقتصاد، سیاست و فرهنگ ‏تعقیب می‌شود.
‏در حوزه اقتصاد، جهانی‌سازی به مفهوم سلطه كمپانی‌های سرمایه‌داری ‏غرب بر منابع خام جهان اسلام است و به مفهوم سلطه این كمپانی‌هاست بر بازار جهانی و ‏جهان اسلام و تغییر ذائقه مصرفی مردم.
‏در حوزه‌ فرهنگ، جهانی‌سازی فرهنگ‌سازی برای رشد مصرف‌گرایی، تنوع ‏طلبی و لذت‌طلبی است. هدف، ایجاد وابستگی اقتصادی در جهان اسلام و غارت آن در حوزه‌ ‏سیاست است جهانی‌سازی به این مفهوم، عبارت است از جهانی‌سازی سلطه سیاسی بر كشورهای ‏اسلامی؛ كه تا به حال از طریق گسترش جنگ‌های مذهبی و نژادی و قومی و ملی بین ‏مسلمان‌ها تعقیب می‌شد و این اواخر از طریق لشكركشی و اشغال‌گری و جنگ و لااقل در ‏جهان اسلام به اصلی‌ترین ركن توسعه سیاسی یا مدرن كردن سیاست - یعنی دموكراسی - هم ‏تن نخواهند داد.
‏آنها می‌دانند كه امروز در هر كشور اسلامی كه انتخابات آزاد صورت ‏بگیرد، یك جریان اسلام‌گرا از كار درمی‌آید. لذا آنها نه در عراق و افغانستان - كه ‏اشغال كرده‌اند - بلكه حتی در مصر و عربستان و سایر كشورهای اسلامی، اجازه انتخابات ‏آزاد نخواهند داد.
‏آنها اعلام می‌كنند امروز بعد از سقوط كمونیسم، جهان دوباره دو ‏قطبی شده است: یك قطبش هژمونی لیبرال دموكراسی به رهبری آمریكا و صهیونیسم است و
‏قطب دیگر، جریان اسلام‌گرا در توده‌های جهان اسلام كه از آن به نهضت بیداری جهان ‏اسلام تعبیر می‌شود.
‏سومین حوزه جهانی‌سازی، به مفهوم دوم، حوزه فرهنگ است كه به نام ‏گسترش فرهنگ مدرنیته، روش زندگی آمریكا را در تمام دنیا ترویج می‌دهد. جهانی سازی ‏فرهنگی به این معنا یعنی غربی سازی آمریكایی.
‏فرهنگ و ارزش‌های آمریكایی كه قرار است با پوشش جهانی سازی بر ‏دنیا تحمیل شود، چه مشخصاتی دارد؟ یك از مشخصاتش اخلاقی زدایی و تئوریزه كردن فحشا ‏است. فحشا و فساد اخلاقی، همیشه در تاریخ بشر بوده است؛ اما همیشه مخفی می‌شده است. ‏برای اولین بار در این دوره جدید است كه فحشا و فساد - مثل همجنس‌گرایی - علنی و ‏تئوریزه می‌شود و به آن افتخار می‌كنند و گروه‌های صنفی تشكیل می‌دهند.
‏مشخصه دوم، گسترش فرهنگ سرمایه‌داری است كه مبتنی به اسراف و ‏تبذیر و ربا است. آنها می‌گویند: جهانی‌سازی فرهنگی، عبارت است از گسترش اجباری، و ‏به عبارت دیگر، گسترش اجتناب‌ناپذیر فرهنگ مدرنیته. آنها می‌گویند: یا ماییم كه جلو ‏داریم، یا بقیه كه در دوره گذار از سنت به مدرنیته هستند. مفهومش این است كه این، ‏یك جاده یك طرف است، تونلی است كه همه بشریت باید به دنبال ما بیایند؛ بعضی دیرتر و ‏بعضی زودتر، این همان ادبیاتی است كه كمونیست‌ها به كار می‌بردند و می‌گفتند: دوره