تحقیق بررسی تولید و مراحل فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان 104 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 93 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏بررسی تولید و مراحل ‏فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده ‏سیستم دفاعی
‏منبع‏ : ‏گ‏ياهان‏ ‏دارويي-
‏کلمات کليدي : ‏سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر ‏رویشی، عصاره خشک. ‏چکيده ‏مقاله
‏سرخارگل (Echinacea purpurea ) ‏گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستاره ‏ايها (Asteraceae ) . ‏سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازي ‏بيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته و ‏تقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) ‏مي باشد. منشاء اين گياه شمال ‏آمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه در ‏فلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. ‏هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آن ‏بتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه را ‏تأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هواي ‏آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّل ‏فروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زمين ‏دايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش به ‏تدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سال ‏چهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 ‏در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقدار ‏بافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوع ‏خاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني که
‏2
‏بررسی تولید و مراحل ‏فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده ‏سیستم دفاعی
‏منبع‏ : ‏گ‏ياهان‏ ‏دارويي-
‏کلمات کليدي : ‏سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر ‏رویشی، عصاره خشک. ‏چکيده ‏مقاله
‏سرخارگل (Echinacea purpurea ) ‏گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستاره ‏ايها (Asteraceae ) . ‏سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازي ‏بيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته و ‏تقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) ‏مي باشد. منشاء اين گياه شمال ‏آمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه در ‏فلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. ‏هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آن ‏بتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه را ‏تأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هواي ‏آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّل ‏فروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زمين ‏دايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش به ‏تدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سال ‏چهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 ‏در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقدار ‏بافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوع ‏خاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني که
‏2
‏بررسی تولید و مراحل ‏فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده ‏سیستم دفاعی
‏منبع‏ : ‏گ‏ياهان‏ ‏دارويي-
‏کلمات کليدي : ‏سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر ‏رویشی، عصاره خشک. ‏چکيده ‏مقاله
‏سرخارگل (Echinacea purpurea ) ‏گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستاره ‏ايها (Asteraceae ) . ‏سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازي ‏بيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته و ‏تقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) ‏مي باشد. منشاء اين گياه شمال ‏آمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه در ‏فلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. ‏هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آن ‏بتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه را ‏تأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هواي ‏آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّل ‏فروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زمين ‏دايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش به ‏تدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سال ‏چهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 ‏در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقدار ‏بافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوع ‏خاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني که
‏2
‏بررسی تولید و مراحل ‏فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده ‏سیستم دفاعی
‏منبع‏ : ‏گ‏ياهان‏ ‏دارويي-
‏کلمات کليدي : ‏سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر ‏رویشی، عصاره خشک. ‏چکيده ‏مقاله
‏سرخارگل (Echinacea purpurea ) ‏گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستاره ‏ايها (Asteraceae ) . ‏سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازي ‏بيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته و ‏تقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) ‏مي باشد. منشاء اين گياه شمال ‏آمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه در ‏فلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. ‏هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آن ‏بتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه را ‏تأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هواي ‏آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّل ‏فروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زمين ‏دايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش به ‏تدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سال ‏چهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 ‏در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقدار ‏بافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوع ‏خاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني که