دانلود مقاله مدیریت بحران 12 ص

دسته بندي : انسانی » مدیریت بحران
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مدیریت ‏بحران
‏ما در این نوشته ‏بر آن هستیم تایکی از پر اعتبار ترین کتب تجارت را به شما معرفی کنیم مدیریت ‏بحران ‏اثر بیاد ماندنی پیتر دراکر اندیشمند بزرگ معاصر است , دراکر بیانگذار ‏مدیریت جدید و پدیده واقعی درمدیریت است در یک محیط تجاری که اغلب برای ‏برنامه ریزی بلند مدت دچار کمبود میگردد , دراکر واندیشه هایش به عنوان ‏سرمایه وسود بلند مدت محسوب می شود در مدیریت ‏بحران ‏دراکر برای مقابله با ‏بحران ‏راههای زیادی را پیشنهاد میکند.
‏این مجموعه درسال 1980 نوشته شده در این اثر کلاسیک بجای بررسی و ‏مطالعه تئوری دراکر با تصمیمات و عمل ارتباط موضوعات را برقرار کرده است .
‏پیتر دراکر علاوه بر انتشار کتب متعدد در کار مشاوره با دول آمریکا , اروپا و خاور دور نیز موفق بوده است .
‏اکنون به خلاصه مدیریت ‏بحران ‏می پردازیم:
‏آنچه منظور ماست ‏این است که در دوران ‏بحران ‏بیش از هر دوران دیگر مبنا ها وپایه ها وموارد دیگر اساسی وجود دارند که ‏باید مدیریت اساسی بر آنها اعمال شود . مدیریتی که در آن فردا لحاظ
‏شده باشد , این یعنی دور انداختن دیروز وداشتن هدف رشد برای فردا . ‏اما بالاتر از هرچیزمدیران باید یاد بگیرند که رشد سالم و غیر سالم را از ‏هم تمییز دهند.
‏ممکن است بگوئید این نکات اساسی نکات واضحی هستند ولی معمولاً همه ‏همین نکات اساسی بدیهی به نظرمی آیند چند مدیرروی آن کارمی کنند وچند ‏نفرحتی روی آن فکرمی کنند .
‏دوران ‏بحران ‏دورانی خطرناک است . بزرگترین خطر آن نادیده گرفتن خطرات جدید است که ‏عمدتاً با آنچه همه می دانند هم خوانی ندارد. البته دوران آشفته دورانی ‏سرشاراز امکانات وموقعیتها است اما برای آنان که واقعیتهای جدید را شناخته ‏فهمیده واز آنها بهره برداری می کنند ومهمترازهرچیز .مان این موقعیتها است ‏که ئه برای مدیراهمیت دارد.بنابراین یک موضوع اصلی نیاز به مدیرانی است که ‏با واقعیات روبرو شوند وباوسوسه دنبال کردن آنچه همه می دانند مبارزه کنند ‏به گفته ای دیگربادنبال کردن آنچه همه مطمئنند امابه احتمال زیاد تبدیل به ‏خرافات می شود مبارزه کنند.
‏مااینجا راجع به واقعیات جدید صحبت می کنیم منظوروعلا قه مااین خواهد ‏بود دردوران آشفتگی چه اعمالی باید انجام شود وکارهای عملی که برای تصمیم ‏گیری مهم هستند چه هستند . ما سعی می کنیم به مدیران بگوئیم چه بکنند .
‏اولین سوالی که با آن روبروهستیم این است که مبادی واساسی که بایستی ‏مدیریت شوند تا ما بتوانیم در دوران آشفتگی بنا داشته باشیم چه چیزهایی ‏خواهد بود؟
‏سه نکته اساسی وجود دارد :
v ‏نقد ینگی
v ‏بهره وری
v ‏هزینه های آینده
‏حتی درموقعی که تورم در حد منطقی وجود دارد می تواند الگوی کاری شما رااز شکل خود خارج کند .
‏مورد سوم موجودی انبار درنظر بگیرد سود موجودی انبارهیچگاه سود واقعی ‏نیست . اگر تورم ادامه پیدا کندموجودی انبار با قیمتهای فردا جایگزین می ‏شود اما اگرتورم به عقب برگردد سود موجودی انبار به ضررموجودی انبارباز می ‏گردد. به هرحال سود موجودی انبار ظاهری واندوخته ای است که تنها ممکن است ‏به اندوخته تبدیل گردد.
‏هنوز شماازحسابداری می شنوید که ارقام نباید تطبیق داده شوند چون هیچ ‏روش بخصوص وثابتی برای این روش نیست واین مثل آن است , پزشکان هیچ داروئی
‏برای مریضی که دارای تب سختی است نداشته باشندواورا کاملاً سالم اعلام ‏کنند وبگویند تب زیاد اوفقط خیالات است به هرحال بیشترارقام که ‏حسابدارهاتا قران آخربه آن می رسند همه تقریبی است بادرصد کمی از اشتباهات .
‏سپس مدیریت دردوران آشفتگی باید باتطبیق ارقام با تورم آغاز گردد ‏باماندن دریک محدوده واقعیتگرانه ازاحتمالات مدیری که موفق به این کارنمی ‏شودسعی به فریب دادن دیگران دارد البته آتها خودرافریب می دهد.
‏مدیریت ‏بحران ‏سازمانی
‏موضوع مدیریت ‏بحران ‏در حوزه های مختلف مطرح است. سازمان ها به عنوان یکی از اجزای اصلی جامعه ‏امروزی نیز از این امر مستثنی نیستند. مقاله حاضر به بررسی انواع ‏بحران ‏در حوزه سازمان می پردازد. مدیران پیشرو تلاش می کنند تا با استفاده از یافته های مدیریت ‏بحران ‏سازمانی و تلفیق آن با دستاوردهای مدیریت استراتژیک و مدیریت سیستم های ‏کنترل، از امواج خطرناک پیش بینی نشده، اجتناب کنند. مقاله در ابتدا تعریف ‏بحران ‏سازمانی را مطرح می‌سازد، سپس با بیان انواع طبقه بندی بحرانها، تعریف مدیریت ‏بحران ‏و ضرورت آن، بحث را به طرف مدل های مدیریت ‏بحران ‏و نهایتا یک چارچوب استراتژیک برای آن سوق می دهد و نتیجه گیری می‌کند.
‏مقدمه
‏نگرش سنتی به مدیریت ‏بحران، براین باور بود که مدیریت ‏بحران ‏یعنی فرو نشاندن آتش؛ به این معنی که مدیران ‏بحران ‏در انتظار خراب شدن امور می‌نشینند و پس از بروز ویرانی، سعی می‌کنند تا ‏ضرر ناشی از خرابیها را محدود سازند. ولی به تازگی نگرش به‌این واژه عوض ‏شده است. براساس معنای اخیر، همواره باید مجموعه‌ای از طرحها و برنامه‌های ‏عملی برای مواجهه با تحولات احتمالی آینده در داخل سازمانها تنظیم شود و ‏مدیران باید درباره اتفاقات احتمالی آینده بیندیشند و آمادگی رویارویی با ‏وقایع پیش‌بینی نشده را کسب کنند؛ بنابراین، مدیریت ‏بحران ‏بر ضرورت پیش‌بینی منظم و کسب آمادگی برای رویارویی با آن دسته از مسائل ‏داخلی و خارجی تاکید دارد که به طور جدی شهرت، سودآوری و یا حیات سازمان ‏را تهدید می‌کنند. باید توجه داشت که مدیریت ‏بحران ‏با مدیریت روابط عمومی متفاوت است. مدیر روابط عمومی برای خوب جلوه دادن سازمان تلاش می‌کند در حالی که مدیر ‏بحران ‏سعی دارد تا در شرایط دشوار، سازمان را در موقعیت خوب نگه دارد. مدیریت ‏بحران ‏به منزله یک رشته علمی، به طور کلی در حوزه مدیریت استراتژیک قرار می‌گیرد ‏و به‌طور خاص به مباحث کنترل استراتژیک مرتبط می‌شود (1).
‏تعریف ‏بحران ‏سازمانی
‏مفهوم ‏بحران ‏می‌تواند به معنای انحراف از وضعیت تعادل عمومی رابطه سازمان با محیط یا ‏تعریفی از خصوصیت محیطی باشد که سازمان مجبور است به صورت مستمر از آن ‏اگاهی داشته باشد. در هر یک از این دو نگرش، انجام مسائل ‏بحران ‏در یک دیدگاه مدیریت استراتژیک به بهترین وجه قابل درک است (2).
«‏لاری اسمیت» رئیس مؤسسه ‏بحران ‏واژه ‏بحران ‏را به این صورت تعریف می‌کند: یک اغتشاش عمده در سازمان که دارای پوشش ‏خبری گسترده‌ای شده و کنجکاوی مردم درباره این موضوع بر فعالیتهای عادی ‏سازمان اثر می‌گذارد و می‌تواند اثر سیاسی، قانونی، مالی و دولتی بر ‏سازمان بگذارد(3).
‏یک ‏بحران ‏سازمانی فقط یک فاجعه‌ مانند یک رکود اقتصادی، سقوط یک هواپیما و یا محدود ‏کردن شرکتهایی نیست که باعث تلفات عظیم و یا خسارات شدید محیطی می‌شوند ‏بلکه می‌تواند دارای شکلهای متنوعی مانند بدنام شدن محصول، مخدوش شدن ‏خدمات پشتیبانی کننده، تحریم کردن محصولات، اعتصاب، شایعات هسته‌ای ‏جنجال‌آمیز، دزدیده شدن، رشوه‌دهی و رشوه‌خواری، درگیری خصومت‌آمیز، ‏بلایای طبیعی در جهت انهدام محصولات، خراب شدن سیستم اطلاعات سازمانی و یا ‏سیستم اطلاعات شرکتهای مادر است.
‏یک ‏بحران ‏سازمانی پدیده‌ای با احتمال وقوع کم و تاثیرگذاری زیاد است که قابلیت ‏اجرایی سازمان را تهدید می‌کند و از مشخصه آن مبهم بودن عامل، مبهم بودن
‏تاثیرات و وسایل حل آن است و تصمیمات مربوط به آن باید به سرعت اتخاذ شود. ‏به هر جهت، بحرانها به صورت ناگهانی بروز نمی‌کنند و اغلب آنها علائم ‏هشدار دهنده‌ای دارند که مشکلات و معضلات بالقوه‌ای را نشان می‌دهند. ‏بحران ‏شباهت جالبی با یک مدل زیست‌شناختی دارد، گون زالز ـ هیرو و پرات (1996) پیشنهاد می‌کنند که یک ‏بحران ‏می‌تواند شبیه به مکانیسمی باشد که مراحل تولد، رشد، بلوغ و افول یا مرگ ‏را طی می‌کند. در زبان چینی واژه «ویجی» (WEIJI) ‏معادل واژه ‏بحران ‏است که معنای خطر و فرصت را می‌دهد. این لغت اساس و شالوده مدیریت ‏بحران ‏را آشکار می‌کند یعنی: وقتی اداره کردن به درستی صورت گیرد یک خطر به عنوان یک ‏بحران ‏می‌تواند یا پیشگیری شود یا اثرات آن کاهش می‌یابد و یا حتی تبدیل به یک فرصت شود. اغلب هر ‏بحران ‏دانه‌هایی از موفقیت را در خود دارد، همان طور که ریشه‌های شکست را نیز می‌تواند در خود داشته باشد (4).
‏در تعریف ‏بحران ‏سازمانی بهتر است بین ‏بحران(CRISIS) ‏و واقعه ناگوار(DISASTER) ‏تفاوت قائل شد. «برنت» بین این دو تفاوت قائل شده و می‌گوید: ‏بحران ‏توصیف کننده شرایطی است که در آن ریشه‌های پدیده می‌تواند مسائل و مشکلاتی ‏مانند ساختارها و عملیاتهای مدیریتی نامناسب و یا شکست در تطابق با یک ‏تغییر باشد در حالی که منظور از واقعه ناگوار این است که شرکت با تغییرات ‏مصیبت‌بار پیش‌بینی نشده یا ناگهانی مواجه شده که کنترل کمی بر روی آنها ‏دارد (5).
‏انواع ‏بحران
‏برای اینکه بتوان بحرانها را شناسایی و تفکیک کرد بهتر است که آنها را دسته‌بندی کرده و مبناهایی را برای تفکیک آنها در نظر گرفت.
‏الف ‏ـ طبقه‌بندی بحرانها از لحاظ ناگهانی بودن یا تدریجی بودن آنها: بعضی از ‏بحرانها به صورت ناگهانی و یک دفعه به‌وجود می‌آیند و اثرات ناگهانی بر ‏محیط درونی و بیرونی سازمان می‌گذارند. به این بحرانها، بحرانهای ناگهانی (ABRUPT CRISES) ‏می‌گویند.
‏در مقابل این بحرانها، بحرانهای تدریجی (CUMULATIVE CRISES) ‏وجود دارند که از یکسری مسائل بحران‌خیز شروع می‌شوند ‏و در طول زمان تقویت شده و تا یک سطح آستانه ادامه و سپس بروز پیدا ‏می‌کنند. برای مقایسه بحرانهای ناگهانی و تدریجی می‌توان از 6 ویژگی کلیدی ‏استفاده کرد. بحرانهای ناگهانی باسرعت به‌وجود می‌آیند ، قابلیت پیش بینی ‏کمی دارند ،صراحت و روشنی آنها متمرکز است، آشکارند، از یک رویداد مشخص ‏یک‌دفعه‌ای شروع می شوند، در یک زمان ثابت به وقوع می پیوندند، و از عدم ‏انطباق سازمان با یک جنبه یا تعداد کمی از جنبه های محیطی حاصل می شوند.در ‏مقایسه، بحرانهای تدریجی ،به صورت تدریجی و تجمعی به وجود می آیند، قابلیت ‏پیش بینی زیادی دارند، واضح و روشن نیستند، نقطه شروع آنها از یک سطح ‏آستانه است، با گذشت زمان احتمال وقوع آنها بیشتر می شود و از عدم انطباق ‏سازمان با چندین جنبه از محیط به وجود می آیند (6).
‏ب ـ طبقه‌بندی ‏بحران ‏از دیدگاه «پارسونز»: پارسونز سه نوع ‏بحران ‏را بیان می‌کند که عبارتند از :
1 ‏ـ بحرانهای فوری: این بحرانها دارای هیچگونه علامت هشداردهندة قبلی نیستند ‏و سازمانها نیز قادر به تحقیق در مورد آنها و نیز برنامه‌ریزی برای دفع ‏آنها نیستند.
2 ‏ـ بحرانهایی که به صورت تدریجی ظاهر ‏می‌شوند: این بحرانها به آهستگی ایجاد می‌شوند. می‌توان ‏آنها را متوقف کرد ‏و یا از طریق اقدامات سازمانی آنها را محدود ساخت.
3 ‏ـ بحرانهای ادامه‌دار: این بحرانها هفته‌ها، ماهها و یا حتی سالها به طول ‏می‌انجامند. استراتژی‌های مواجهه شدن با این بحرانها در موقعیتهای متفاوت ‏بستگی دارد به فشارهای زمانی، گستردگی کنترل و میزان عظیم بودن این وقایع.
‏می‌توان از سه معیار سطح تهدید، فشار زمانی، و شدت وقایع، در ‏طبقه‌بندی و شناسایی بحرانها استفاده کرد و می‌توان از این طریق به مدیران ‏نشان داد که چه زمانی یک پدیده و یا یک مشکل می‌تواند تبدیل به یک ‏بحران ‏شود.
«‏بورنت» ‏با استفاده از این سه معیار و نیز معیار تعداد گزینه‌های واکنش یا ‏پاسخگویی، ماتریسی را برای طبقه‌بندی بحرانها پیشنهاد کرده که در آن 16‏خانه وجود دارد. سطح تهدید در دو سطح بالا و پایین ،تعداد گزینه‌های ‏واکنشی در دو طبقه کم و زیاد، فشار زمانی در دو حد کم و شدید ، و درجه ‏کنترل در دو سطح بالا و پایین در نظر گرفته شده اند. پدیده ها در این 16‏خانه به چهار سطح دسته‌بندی شده‌اند. سطح یک زمانی است که سطح تهدید ‏پایین، تعداد گزینه های واکنشی زیاد ، فشار زمانی کم ودرجه کنترل بالا ‏است. سطح چهار زمانی است که سطح تهدیدها بالا ،تعداد گزینه های واکنشی کم ‏یا زیاد ، فشار زمانی شدید و درجه کنترل پایین یا بالا باشد. «بورنت» ‏می‌گوید هرچه سطح پدیده یا مشکل از سطح یک به سطح چهار نزدیک شود احتمال ‏تبدیل آن مشکل یا پدیده به یک ‏بحران ‏بیشتر می‌شود (7).
‏ج ‏ـ طبقه‌بندی بحرانها از دیدگاه «میتراف»: وی برای طبقه‌بندی بحرانها از دو ‏طیف استفاده می‌کند. یک طیف داخلی یا خارجی بودن بحرانها را مشخص می‌کند. ‏اینکه ‏بحران ‏در داخل سازمان به‌وقوع می‌پیوندد یا در خارج از سازمان. طیف دیگر فنی یا ‏اجتماعی بودن بحرانها را نشان می‌دهد. همان‌طور که در نمودار شماره 1 ‏ملاحظه می‌شود محور افقی نمودار بحرانهای داخلی و خارجی را از هم متمایز ‏می‌سازد و محور عمودی، بحرانها را از حیث ماهیت فنی یا اقتصادی بودن در ‏مقابل اجتماعی یا سازمانی بودن تفکیک می‌کند؛ به این ترتیب، می‌توان چهار